U ekspediciji su učestvovali Miloš Bojanović, Boško Vulanović, Ratko – Gaga Lučić, Pavle Vučurović, Milan Pešić, Milun Tadić, Vlado Mićunović, Stevo Vujičić, Nikola Šunja Mrvaljević, Božidar Frinjo Kontić i Miodrag Kovačević, piše portal Onogošt.

Oni su 31. jula 1965. godine ušli u kanjon čija neobična ljepota je dugo skrivana od očiju uskim i dubokim procjepom koji je rijeka Komarnica napravila između obronaka Durmitora i Vojnika. Izašli su dan kasnije, nakon što su savladali njegove virove, okomite stijene, vodopade, kaskade i proveli noć u tzv. paukovoj mreži, na temperaturi od šest stepeni.

Dok su zalazili među stijene kanjona, starac iz jednog od okolnih sela bojažljivo je izgovorio “malo ko izađe”. Izašli su iz do tada neprohodnog kanjona, kao prvi koji su vidjeli taj biser, čija neobična ljepota je dugo skrivana od očiju.

Upravo oni uklesali su stazu desetinama hiljada avanturista koji su nakon toga prošli kroz Nevidio a čelni ljudi parka prirode Dragišnica i Komarnica ne znaju ni koji je dan bio kad su oni to izveli, hrabro i tiho kao i sve što su radili, njima je taj datum kao i svaki drugi, najbitnije je uzeti 12 eura od avanturiste i gosta, u koliko se desi neka nesreća ili zaglavljivanje ti isti ljudi iz parka prirode će pratiti preko portala kako akcija GSS-a teče a sjutra nastaviti po ustaljenoj praksi.Kanjon polako postaje deponija ali koga briga za to kad ni jednog jedinog turistu TO Šavnik nije dovela u kanjon a sav taj stid ide na vodiče jer su oni i sami organizatori prolazaka.