”Tako su proteklih decenija nestajali Crnogorci transformišući se u “ugrožene” Srbe sto nepobitno dokazuje period od 1991. do 2011. kada su građani srpske nacionalnosti narasli sa devet na 29 odsto. Istovremeno, “ugrožena” srpska crkva koja je instalirana nakon aneksije Crne Gore 1918. godine uspjela je da protivpravno prisvoji crnogorsko sakralno i kulturno nasljeđe, da bi sve to osnažila sa ništavim “Temeljnim ugovorom” zaključenim sa vazalnom Abazovićevom vladom”, navedeno je u saopštenju GI “21. maj”.
Jedina istina u pogledu “ugroženog srpstva” i izmišljene diskriminacije Srba je, navode, istina da se radi o “providnoj velikosrpskoj podvali zasnovanoj na negiranju države Crne Gore i crnogorskog naroda”.
Preporučeno
”Da bi stvari bile još banalnije svi u Crnoj Gori odlično znaju da su od devedesetih godina crnogorski Srbi, osim neznatne manjine, masovno podržavali DPS ili nacionalističke neočetničke stranke počev od Narodne stranke, preko Šešeljevih radikala do Mandićevog DF-a ili vazalne antisuverenističke partije poput SNP-a. Ako su bili protiv DPS-ovog režima i istovremeno podržavali tuđe šovinističke vlasti osjećali su se “nacionalno ugroženim”, dok ako su su bili ušuškani u DPS-ov režim lako su podnosili “diskriminaciju”. To proevropska, građanska i multietnička Crna Gora odlično zna i pamti”, zaključeno je u saopštenju.
Video