Pomen povodom 27 godina od smrti komandanta Srpske garde Đorđa Božovića Giške, održan je danas u selu Bezjovo u Kučima, nadomak Podgorice. 

Sveštenik Srpske pravoslavne crkve Velibor Džomić služio je danas pomen na grobu Giške, čiji su posmrtni ostaci u oktobru prošle godine prenešeni iz Beograda u Kuče.

Današnjem pomenu prisustvovalo je oko 50 ljudi. Među prisutnima su bili i Giškina sestra Slavica, njegov saborac iz garde Miško Janković, zatim Marko Matić sin Branislava Beloga Matića, biznismen Brano Mićunović, proslavljeni sportista Goran Asanović, kao i predsjednik Ravnogorskog pokreta Crne Gore Mileta Pavićević.

Preporučeno

Ove rase pasa najviše pate kad ostanu same

Brajušković: Nije bilo ubistava, nema dokaza za prebijanja

SPO ušlo u “Morsko dobro”

UŽIVO: Revolucionarna garda tvrdi da je gađala Mosadov centar, Izraelska vojska da je likvidirala šefa iranskog Generalštaba Šadmanija

Rakočević potpredsjednik Skupštine, Anđušić politički direktor partije, Popović portparolka

Žalba SDT-a u predmetu “državni udar” očekivana i nužna, RADULOVIĆ: Presude više političke nego pravne

Đorđe Božović Giška slovio je za nekrunisanog viteza ulice. 

Po dolasku na Voždovac Giška se upoznao sa Branislavom Matićem Belim, s kojim postaje nerazdvojan. Kako su više puta isticali nejgovi prijatelji volio je sport, boksovao je u Radničkom. Obožavao je i tenis, odatle potiče prijateljstvo sa Bobom Živojinovićem.

Giška je po povratku iz inostranstva ušao u politiku. On i Beli su kao rodoljubi ušli u SPO, a početkom rata i oformili “Srpsku gardu”, čiji je glavni finansijer bio Branislav Matić. Sva događanja u zemljiu, naročito u demonstracijama 9. marta 1991. i uloga Giške i Belog u svemu tome probudili su gnijev tadašnjeg režima Slobodana Miloševića. 

Nekoliko mjeseci nakon pomenutih demonstracija Beli je ubijen na kućnom pragu. Ubice su na njega ispalile oko 30 metaka iz neposredne blizine. Ubistvu Branislava Matića prethodila je neuspjela otmica Giške 2. avgusta 1991. u hotelu “Slavija”. Ubrzo nakon toga, rijšio je da ode na ratište, jer, kako je sam govorio:

“Neću da me ubiju ovde, pisaće novine da su ubili kriminalcva, idem da poginem u borbi za svoj narod“.

Poginuo je u mestu Gospić, u kome je garda bila smještena, pod nerazjašnjenim okolnostima. Njegova majka Milena nikada se nije pomirila sa činjenicom da je poginuo, tvrdeći da je namjerno ubijen i to od svojih.

“Otišao je da spasava narod Like u Gospiću, a ubila ga je izdajnička ruka Mladića i Miloševića. Ubijen je s leđa“, govorila je Giškina majka Milena.