Pošto je 42. broj Komune posvećen u cjelosti našem najužnijem gradu, prve stranice časopisa posvećene su istorijatu Ulcinja, pa tako se može pročitati tekst Miraša Martinovića o nastanku antičkog Ulcinja pod naslovom “Olcinium, grad boginje Artemide”, kao i tekstovi Đura Dabovića o civilizacijskim epohama kroz koje je prošao ovaj grad gdje napominje da prvi pomen Ulcinja u pisanim izvorima potiče iz pera rimskog pisca, političara i naučnika Gaja Plinija Starijeg (23-79.g. prije nove ere) koji ga kao utvrđeni grad pominje u svom djelu “Historiae Naturalis”, kao i tekst o liku Josipa Broza na Možuri koji je dvije decenije odolijevao vremenu i Titovim posjetama Ulcinju.
Andrej Nikolaidis i Ismet Karamanaga potpisuju tekstove o Sabataju Ceviju, čovjeku koji je ostavio neizbrisiv trag u ulcinjskom Starom gradu, dok prof dr Maksut Hadžibrahimović piše o autohtonosti ulcinjskih gusara u tekstu pod naslovom “Strašni pirati sa Juga Jadrana”. Rijalda Ramusović o legendi o slavnom španskom piscu Miguelu de Servantesu koja je postala jedan od simbola grada koji traje 2,5 milenijuma, a Gazmend Čitaku u tekstu pod nalovom “Odisejev duh iz ulcinjskih priča” ističe da “nesumnjivo svaki vremenski period je imao svoje priče i legende koje su interesantne jer su se do dana današnjeg sačuvale i ostale u narodnoj memoriji”.Istaknuti ulcinjski hroničar i publicista Mustafa Canka u Komuni posvećenoj Ulcinju piše o Afroulcinjanima i najpoznatijim među njima Rizom Šurlom, borcu Sremskog fronta, ribaru, fotografu, bokseru koji je dočekao princa od Velsa u tekstu pod naslovom “Od robova do kapetana i boema”.
Esej iz pera mr Željka Rutovića posvećen je Besi koji govori o značenju te riječi kao čvrstom obećanju karakterističnom kod Albanaca koja je iznikla i opstala iz vrline tradicionalnog etosa albanskog naroda, a koja je potvrđivala svoju dimenziju kada su to god životne okolnosti tražile od nje. Drugi esej potpisuje Jovan Nikolaidis “Različitost kultura kao nada crnogorska” i govori o multikulturalizmu ističuči da “moji Ulcinjani znaju reći, a oni znaju tako i da čine: sam živjeti ne mogu i neću, jer ko je tu, odavde je, naš je”.
Pošto je Ulcinj u velikoj mjeri prepoznat po soli i solani Ramiz Hadžibegović u eseju posvećenom toj blagodeti, prirodnom lijeku i dragulju u svijetu minerala piše o soli, dok Beljo Čauši iz svog notesa bilježi crtice o Ulcinju kao gradu sazdanom od susreta.
Komuna donosi i tekst dr Igbale Šabović-Kerović o izuzetnom graditeljskom nasljeđu Ulcinja pod naslovom “Simbioza civilizacija i tradicija”. Tu su i priče dr Ganija Karamanage o istoriji ulcinjskog zdravsta i prvoj ambulanti, koja se nalazila na kraju Pristana u Vladičinoj kući.
Dražen Drašković napisao je tekst o Aleksandru Acu Janinoviću prosvjetnom radniku, novinaru i publicisti, a tu je i priča Dragana Mitovog Đurovića o još jednom nekadašnjem istaknutom ulcinjskom novinaru i piscu Dušku Milačiću čiji zapisi su imali “pjesničku žicu”.
Sadik Pelinku u sjećanju na ulcinjskog derviša Selima Shaptafa pod naslovom “Blagost sufije iznad bogastva” podsjeća na njegova dobročinstva, duhovnost i ekumenizam…koga su pohodili brojni nevoljnici iz cijele EX Jugoslavije, a izdvaja se i priča Ramiza Hadžibegovića o istaknutom humanisti, privredniku, nekadašnjem košarkašu i sportskom radniku Pavlu Pepđonoviću.
U najnovijem broju Komune i tekstovi o ulcinjskoj solani koji potpisuje Biljana Dabić o najatraktivnijem staništu flamingosa, pelikana i ostalih ptica, zatim tekst Amera Ramusovića o Bojani kao čudu prirode i rijeci kao jedinoj na svijetu koja ponekad teče uzvodno. Komuna donosu i tekst Azre Vuković o Šaskom jezeru, zapostavljenom biseru Ulcinja koji zaslužuje veću pažnju nadležnih institucija, kao i ribarsku priču Muzafera Čaušija.
Profesor Jusuf Lika zabilježio je priču o Ulcinjskoj svadbi kao riznici svjetske baštine koja je prava folklorna riznica, kao i tekst o razvoju muzičkog života u Ulcinju kroz vjekove, dok Željko Milović piše o pop-rok muzici u Ulcinju i nekadašnjim kultnim sastavima “Flamingosi” i “Albatrosi”.
Izuzetno sadržajan broj najnovijeg 42. broja Komune posvećene Ulcinju završava se sa tekstom Hatidže Đoni o gastronomskom nasljeđu ulcinjskog kraja, zatim tekstom Miraša Martinovića o knjizi o kulinarstvu u službi tradicije Adalete i Dženane Bibezić i tekstom Jovana Nikolaidisa o blagodeti masline, čudu među drvećem i anđelu među ljudima. M.R.
Preporučeno
Video