Ističe da je zanimljivo da se nijedna NVO u Crnoj Gori nije sjetila da se ispravi nepravda prema porodicama i potomcima hiljada ubijenih, osakaćenih i prognanih Crnogoraca poslije Božićnog ustanka.
“Ili današnji prorežimski NVO sektor misli da su crnogorski rodoljubi tada dobili zasluženi kaznu?! Kada je riječ o inicijativi za obeštećenje golootočkih pritvorenika, etički ne mora biti sporno da se zbog nasilja i represije, kojima su oni nesumnjivo bili izloženi, isplati određena svota, ali je skandalozno da se želi izvršiti i njihova politička rehabilitacija. Podsjećam neuke ili zlonamjerne predstavnike NVO scene u Crnoj Gori – kako reče prof. Žarko Korac, crnogorsko društvo ima najgori i najviše kompromitovani nevladin sektor u regionu – da je Jugoslavija, nakon Rezolucije Informbiroa (28. jun 1948. godine), bila žrtva Staljinove agresije i neobjavljenog rata”, naveo je Bešlin.
Prema njegovim riječima pritisak na Jugoslaviju od strane najveće i najrobusnije vojne sile na svijetu, iz današnje perspektive, bio je nezamisliv.
“On je bio vojni, obavještajni, propagandni, ideološki, politički… Bila je to borba Davida i Golijata. Staljinov SSSR napadao je na jugoslovenske granice preko svih satelitskih zemalja Istočnog bloka. Stotine jugoslovenskih vojnika, posebno graničara, stradalo je na jugoslovenskim granicama. Čekala se i direktna vojna agresija na Jugoslaviju, odnosno upad sovjetskih trupa kakav smo kasnije imali priliku da vidimo u Mađarskoj (1956.) ili u Čehoslovačkoj (1968.). Rat u Koreji je spriječio ove sovjetske planove. U takvim okolnostima, dio vladajuće KPJ, s obzirom na to da su vaspitavani kao dio velikog sovjetskog komunističkog pokreta, bio je na strani SSSR-a, podržavajući sovjetsku osudu Jugoslavije. O vrhu JNA da i ne govorim: znameniti generali jugoslovenske vojske, uglavnom Crnogorci, naoružani su pokušali da prebjegnu u SSSR”, istakao je Bešlin.
Napominje da u opisanoj ratnoj psihozi, jugoslovenska vlast, spremna da brani nezavisnost zemlje, upravo je svoj najtvrđi dio partije i vojske, koji je ostao lojalan Staljinu, odlučila da izoluje na Golom otoku i tamo pokuša njihovo ideološko „prevaspitavanje“.
Bešlin dodaje da na Goli otok nisu išli, kako to neuki danas misle, borci za slobodu javne riječi i zagovornici političkog pluralizma, već najtvrđi staljinisti, koji su prilikom napada Staljina i SSSR-a na Jugoslaviju stali na stranu agresora.
“Naravno, neljudski metodi represije ostali su najgora epizoda jugoslovenske istorije. Oni se ne smiju stavljati van istorijskog konteksta, a od najdogmatičnijeg krila KPJ ne mogu se praviti samo žrtve — premda, jesu bili i to. Njihova politička rehabilitacija značila bi političku rehabilitaciju i reafirmaciju rusko-sovjetske agresije”, kazao je Bešlin.
Poručuje da bi se ona samo mogla razumjeti u kontekstu vraćanja duga današnjoj ruskoj politici, koja je uložila ogroman napor i sredstva da sruši dosadašnju vlast u Crnoj Gori i umjesto nje instalira beogradske i moskovske lojaliste
Preporučeno
“Da ne pominjem koliki je nonsens današnje kategorije ljudskih prava prenositi u vrijeme nakon kraja Drugog svjetskog rata, kada čovječanstvo, pa i jugoslovenski borci, izlaze prekaljeni u borbi i mnogi od njih spremni da se bore i dalje — jedni za Jugoslaviju, drugi za Staljina i ‘svjetsku revoluciju’. Uostalom, primijenite li današnje kriterijume, možete suditi i presuđivati apsolutno svakom događaju, pojavi ili procesu u istoriji. U tom smislu, rehabilitacija ibeovaca bila bi politička rehabilitacija izdaje zemlje i njenog potčinjavanja ruskim imperijalnim interesima. Ni najmanje se ne čudim što dio NVO sektora u Crnoj Gori danas to zastupa. Zapadnim novcem oni već godinama u Crnoj Gori sprovode ruske geopolitičke ciljeve”, zaključuje Bešlin.
Video