Referendum o nezavisnosti održan je 21. maja 2006. godine. Prema zvaničnim rezultatima, većina građana koji su izašli na referendum opredijelila se za nezavisnost Crne Gore. Od ukupno 484,718 građana sa pravom glasa, na referendum je izašlo 419,236 (86.49%). U prilog nezavisnosti se izjasnilo 230,711 građana, što je predstavljalo 47,5% u odnosu na ukupno biračko telo, odnosno 55,5% u odnosu na ukupan broj važećih glasova.

Referendumsko pitanje je glasilo: „Želite li da Republika Crna Gora bude nezavisna država sa punim međunarodno-pravnim subjektivitetom?“. Ponuđeni odgovori su bili: DA ili NE. Za prvu opciju su se zalagale stranke okupljene oko „Bloka za nezavisnu Crnu Goru“, dok su se za drugu opciju zalagale stranke okupljene oko „Bloka za očuvanje Državne zajednice Srbije i Crne Gore“.

Za legitimnost referenduma bila je neophodna izlaznost od preko 50% upisanih birača, a za donošenje odluke o nezavisnosti bilo je potrebno da ta opcija premaši posebnu većinu od 55% važećih glasova.

Danas, 15 godina poslije, utisak je da se stvari pokušavaju vratiti na početak. Nova vlast, odnosno većina oličena u prosrpskim snagama oko DF-a, iako se kroz sporazum tri konstituneta obavezala na očuvanje nezavisnosti Crne Gore, trudi da referendum iz 2006. dovede u pitanje izjavama da je plebiscit organizovan uz pomoć “kriminala i korupcije”, da je pokraden, da nije dobijena prava mjera odnosa snaga ZA i PROTIV sopstvene države.

Ipak, i pored tog narativa, crnogorska nezavisnost je neupitna, opravdanje procesa dokazano, a istorijska nepravda ispravljena.

Povezani članci

Društvo

DFC analiza: Kampanje uticaja – Pokušaji oblikovanja unutrašnje i spoljne politike Crne Gore

Društvo

Čestitke povodom Dana nezavisnosti

Politika

Đukanović: Niko ne mari za posljedice svojih pogrešnih procjena koje su pomogle da se najnaprednija država Zapadnog Balkana sunovrati u brlog

Vezivanje crnogorske nezavisnosti i države za samo jednu partiju je besprizorni pokušaj banalizovanja značaja crnogorske samobitnosti. Crnu Goru su obnovile sve partije građanske orjentacije kao i partije manjina i ona je izraz njene suštine kao multikonfesionalne, građanske, sekularne, evropske i slobodne države.

Izlaskom iz ratnih devedesetih i umorni od procesa i prepreka za crnogorsku samostalnost, vladajuće partije i koalicije su propustili da do kraja ojačaju svijest o važnosti Crne Gore kao samostalne države, propustili su da do kraja definišu, pa čak i edukuju veliki broj onih koji iz neznanja ili čistog inata ne žele da prihvate nepobitne istorijske činjenice. Čini se da je nakon 15 godina, Crna Gora opet na ispitu da u svojevrsnom referendumu koji se odvija od početka 2020. do danas i nadalje, dokaže da su njeni sinovi i kćeri dostojni njenog slavnog imena. Da dokažu da se u Crnoj Gori ne mogu pomiriti fašizam i antifašizam, da je naša država komotna za svaku različitost i da se uživa u njenim razlikama, da beskompromisno teži evropskim vrijednostima i da nikada neće biti pogodbe oko njene nezavisnosti.

Zato, kao što je gradonačelnik Podgorice Ivan Vuković predložio, SVI CRVENI BARJAK NA BALKONE I PROZORE, neka vide od Brisela, preko Beograda, Zagreba, Sarajeva i Tirane da ovo nije tamo neko balkansko bespuće kojim se može podmirivati bilo ko i bilo šta, već hrabra, časna i junačka CRNA GORA.