Prema njihovim riječima u pomenutu knjigu su upisane sve postojeće vjerske zajednice, uključujući i CPC, ali je, kako ističu, Srpskoj trebao nakaradni Zakon o slobodi vjeroispovijesti, ne da se upišu, to su mogli od 1977.godine, već da dođu do vrijedne sakralne crnogorske imovine.
“I, naravno, do odrednice u pomenutom saopštenju iz Leposavićevog ministarstva da je eto baš sad „ispoštovan ranije stečen i kroz vjekove bezbroj puta potvrđeni pravni subjektivitet Mitroplije i Eparhije u Crnoj Gori!'”, dodaju iz PKS-a.
Kako navode, uzurpatori crnogorske sakralne imovine treba da znaju da su činjenice jedno, a lovačke priče nešto sasvim drugo.
“SPC taj svoj ‘legalitet i pravni subjektivitet’ ima u Srbiji sa kraja 19.vijeka, a u Crnoj Gori, nakon 1920. kada je nelegalno sazvan Sinod CPC, darovao Crnogorsku crkvu Karađorđevim palikućama; opšte je poznata činjneica da je svoj prvi Ustav SPC dobila novembra 1931. pa o ‘vjekovima’ može samo da sanja.Izuzev ona dva kada je spalila sve po Crnoj Gori osim Kotora?”saopštili su iz PKS.
Mada između vjekova i para, kako dodaju, SPC uvijek bira ovo drugo pri čemu je interesantno priupitati kako je Eparhija budimljansko nikšićka, osnovana 2001. do sad funkcionisala, prepisivala vlasništvo i slično neregistrovana.
“Šta je sa preko 30 imanja, crkvi i sličnog koji su se vodili na pokojnog mitropolita Mitropolije crnogorsko-primorske koja se danas upisuje u evidenciju? Čije je to? Da li je sa Leposavićem šta potpisivao stranac sa stalnim nastanjenjem u Crnoj Gori? Ono što je sigurno je sledeće: mogu prepisivati, upisivati, dokazivati šta hoće ali jedno neće moći nikada: da izbrišu Ustav Kraljevine Crne Gore, član 40, koji kaže da je Crnogorska crkva autokefalna! A sve što je njeno bilo, naroda crnogorskog i crnogorske države, biće vraćeno. To je naš amanet”, zaključuju iz PKS.
