Dodaje da vrlo slična sudbina čeka i Putinovu Rusiju u pokušaju zaokruživanja ruskog svijeta.

„Sa prepisanom Miloševićevom matricom zločina koja je primijenjena u Ukrajini nije ni moguć drugačiji ishod. Crna Gora je već napravila dobre tekovine koje će je uspješno odbraniti od takvih pokušaja. Građanski koncept društva, nedvosmislen EU put, članstvo u NATO su najbolja garancija da u Crnoj Gori nema mjesta za famoznu politiku srpskog sveta.

Te tekovine su takođe i najbolja odbrana budućnosti Crne Gore jer do sada u kampanji za predsjedničke izbore nismo mogli da čujemo ni od dojučerašnjih vojvoda srpskog sveta osporavanje te politike. Najgore što može da se desi Crnoj Gori nakon predsjedničkih izbora sa eventualnom pobjedom Jakova Milatovića je potpuna sličnost sa Vučićevom Srbijom, vječni put ka EU sa ciljem da se nikada tamo ne stigne, ali nema ni govora o okretanju političkog kursa na drugu stranu, a to se rješava već u prvom sledećem izbornom ciklusu“, navodi Vuletić.

On smatra da građani Crne Gore imaju šansu za par dana da preveniraju to gubljenje vremena glasajući za zaista iskrenog pro EU kandidata Mila Đukanovića.

Ljubomir Filipović, izvršni koordinator Građanske inicijative „21.maj“, kaže da to “to nije ništa novo”.

“To su nam saopštili i saopštavaju svako malo srpski ministri i crkveni velikodostojnici. Dok ruski svijet kao koncept umire sa Ukrajinom, srpski svijet je pun elana i euforije, mobilisan na pokretu litija u Crnoj Gori”, navodi Filipović.

Danilo Kalezić, viši istraživač Istorijskog instituta Crne Gore, smatra da “sve što Srbija na Balkanu radi je kopija Rusije”.

“Kao što nema imperijalne Rusije bez Srbije, tako nema ni Velike Srbije bez Crne Gore. Đukanović konstatuje ono čega zapadni partneri još uvijek nisu potpuno svjesni a što je istorijska konstanta”, ukazuje Kalezić.

Aleksandar Radoman, član crnogorskog PEN centra, ističe da je Đukanović konstatovao ono što je jasno svakom ko iole prati zbivanja u regionu.

„Srpski svet je očigledno projekat kojim se u novim geopolitičkim uslovima pokušava reanimirati hegemonistički, genocidni projekat Velike Srbije, vojno poražen devedesetih godina prošloga vijeka. Vučić kao doktrinarni nacionalista ne ponavlja Miloševićeve greške, pa projekat više nije vojni, već kombinacija meke i tvrde moći.

A kako udruženo djelovanje Vučićeve administracije, medija i Beogradske patrijaršije izgleda na poslu izgradnje Srpskog sveta – ponajbolje se vidi u Crnoj Gori, đe se jedna građanska i sekularna država s donedavno nespornom prozapadnom orijentacijom danas ubrzano transformiše u kolonijalnu teritoriju, ekonomski, kulturno i socijalno urušenu klerikalnu provinciju.

Istu ulogu koju je Putin dodijelio Moskovskoj patrijaršiji u Ruskome svetu dodijelio je Vučić Beogradskoj patrijaršiji koja u Crnoj Gori neskriveno sprovodi njegovu politiku – od litijaškoga pokreta, preko formiranja Krivokapić-Abazovićevih vlada do aktuelne agitacije za predśedničkoga kandidata Jakova Milatovića, zagovornika Vučićeva Otvorenog Balkana“, navodi Radoman.