Mnogo prije nego su i postojali kompjuteri, a kamoli program za izmjenu fotografija, u Sovjetskom Savezu uveliko su se “uljepšavale” fotografije.
U Sovjetskom Savezu su, za razliku od Amerikanaca koji su svoje vještine koristili u filmskoj industiji, radili za nešto drugačiju vrstu propagadne mašinerije poznatije kao država.
Oni su se vraćali na stare fotografije i mijenjali ih u skladu sa trenutnim potrebama režima.
„Kao njihove kolege u Holivudu, retušeri fotografija u Sovjetu provodili su i po nekoliko sati uljepšavajući fotografije“, kaže Dejvid King u uvodu svoje knjige „Komesar nestaje: Falsifikovanje fotografije u Staljinovoj Rusiji“.
„Staljinovo nesavršeno lice posebno je zahtijevalo izuzetne vještine profesionalaca. Međutim, tokom Velike čistke, poznatije još kao i Veliki teror (niz kampanja političke represije i progona koji su se dešavali u Sovjetskom Savezu u periodu 1936-1938) pojavila se nova tehnika obrađivanja fotografija. Pored fizičkog uništavanja Staljinovih političkih protivnika od strane tajne policije, nova tehnika retuširanja podrazumijevala je brisanje njegovih protivnika i sa svih fotografija.”
Sovjetski “fotošoperi” su činili da nekada poznate osobe nestanu i stvarali fotografije koje su predstavljale Staljina kao “jedinog pravog prijatelja, druga i nasljednika Lenjina, vođe Boljševičke revolucije i osnivača SSSR-a”.
Sve to zahtijevalo je ozbiljnu spretnost sa skalpelom, lijepkom i erbrašom.
