Navedeni predmet obuhvata tri predstavke i to Raspopović protiv Crne Gore, br.58942/11, Bulatović i Đukić protiv Crne Gore, br.14361/13 i Gardašević protiv Crne Gore, br.71006/13, ali je u konkretnom slučaju zbog istog činjeničnog i pravnog stanja, Evropski sud smatrao prikladnim da ih ispita zajedno u jednoj presudi.

Sve tri predstavke je Evropski sud ispitivao isključivo ispitujući dužinu trajanja postupka u konkretnim predmetima koji su se vodili pred nacionalnim organima.

Evropski sud je u navedenoj presudi ponovio da razumnost dužine trajanja postupka mora biti procijenjena u svijetlu okolnosti predmeta i u odnosu na sljedeće kriterijume: složenost predmeta, ponašanje podnosilaca predstavke i relevantnih organa, kao i od kakvog je značaja predmet spora za podnosioce predstavke.

“Prilikom ispitivanja cjelokupnog materijala koji mu je dostavljen, Evropski sud  nije našao nijednu činjenicu ili argument koji bi ga mogao ubijediti da donese drugačiji zaključak o prihvatljivosti i osnovanosti ove žalbe”, saopštilo je Zastupnik Crne Gore pred  Evropskim sudom za ljudska prava Valentina Pavličić.

Dodaje da Evropski sud smatraa da je u konkretnom predmetu dužina trajanja postupka bila prekomjerna i da nije ispunila zahtjev „razumnog roka”, zbog čega je utvrdio povredu člana 6 stav 1 Konvencije i dosudio svakom podnosiocu predstavke novčani iznos na ime nematerijalne štete, troškova i izdataka.

U predmetu Raspopović protiv Crne Gore, br.58942/11, podnosilac predstavke se žalio na prekomjernu dužinu trajanja parničnog postupka koji je pokrenut 16.09.2003.godine pred Osnovnim sudom u Podgorici, a okončan presudom Vrhovnog suda Crne Gore od  09.06.2011.godine.

Evropski sud je utvrdio da se u konkretnom predmetu, dužina postupka ima računati od 3. marta 2004.godine, utvrdio da je dužina parničnog postupka u trajanju od 7 godina, 3 mjeseca i 6 dana na 3 nivoa nadležnosti bila očigledno prekomjerna. Podnosiocu predstavke je po tom osnovu dosudio pravično zadovoljenje u iznosu od 900,00 eura na ime nematerijalne štete i 500,00 eura na ime troškova postupka.

U predmetu Bulatović i Đukić protiv Crne Gore, br.14361/13 tripodnosioca predstavke su se žalila na prekomjerno trajanje parničnog postupka koji je trajao od 28.01.1988. godine kada su podnijeli tužbu Opštinskom sudu u Titogradu, a okončan presudom Vrhovnog suda Crne Gore 09.05.2012.godine.  Evropski sud je utvrdio da se u konkretnom predmetu, dužina postupka ima računati od 3. marta 2004.godine, pa je utvrdio da je dužina ostavinskog postupka u trajanju od 8 godina, 2 mjeseca i 6 dana na 3 nivoa nadležnosti bila očigledno prekomjerna. Zbog navedenih okolnosti dosudio je pravično zadovoljenje u iznosu od po 1.200,00 eura na ime nematerijalne štete i 100,00 eura na ime troškova postupka.

U predmetu Gardašević protiv Crne Gore, br.71006/13 podnositeljka predstavke se žalila na prekomjernu dužinu trajanja parničnog postupka koji je pokrenut 27.03.1998.godine pred Osnovnim sudom u Podgorici, a okončan  presudom Vrhovnog suda Crne Gore od  23.10.2012.godine. Evropski sud je utvrdio da se u konkretnom predmetu, dužina postupka ima računati od 3. marta 2004.godine, pa je utvrdio da je dužina parničnog postupka u trajanju od 8 godina, 7 mjeseci i 21 dan na 3 nivoa nadležnosti bila očigledno prekomjerna, zbog čega je po tom osnovu dosudio pravično zadovoljenje u iznosu od 1.000,00 eura na ime nematerijalne štete i 100,00 eura na ime troškova postupka.

Navedena presuda je postala  pravosnažna danom donošenja i protiv nje nije dozvoljena žalba.